Even een terugblik op een bijzondere dag voor mij…. 1 juli 2022 werkte ik 25 jaar in de uitzendbranche. Ik ben echt in het zonnetje gezet dus ik kan terugkijken op een top dag! Een jubileum klinkt ineens super lang maar zo voelt het echt niet. Ik ben er eigenlijk een beetje ingerold en wat mij betreft mag dat nog heel lang doorrollen.
Door de vele leuke reacties en herinneringen ophalen met mijn (oud) collega’s, klanten, kandidaten en bekenden is het mij weer kraakhelder geworden dat dit voor mij de leukste functie ooit is.
Er zijn zoveel anekdotes om te vertellen dat ik lastig kan kiezen. Zo weet ik nog precies dat de moeder van mijn kandidaat met een beperking mij belde… “Of ik aub tegen haar zoon wilde zeggen dat hij niet ECHT 24 uur per dag bij de telefoon moest blijven zitten omdat ik hem ging bellen”. Of dat mijn kandidaat een voorschotje vroeg voor zijn kerstdiner en eten voor zijn twee katten. Ik vergeet de blik op zijn gezicht echt niet toen hij kattenbrokken, rijst met chicken tonight en een toetje kreeg ipv geld.
Maar is de uitzendbranche dan erg veranderd in deze periode? Wat mij betreft niet maar het is nog dynamischer geworden. Van een “IBM” op mijn bureau naar werken “in the cloud”. Of naar een klant gaan met een stratenboek en dikke stress naar een Teams Meeting vanuit huis. Maar als ik mijn kandidaat belde op de vaste huistelefoon was dat geen probleem en was de term “being ghosted” niet van toepassing want er nam altijd wel iemand de telefoon op.
Maar de waardering en oprechte blijheid van een medewerker met een nieuwe baan blijft toch het allermooiste. De keer dat ik een Schotse automonteur had geplaatst die zo dankbaar was dat ik een doosje helblauwe oogschaduw van hem kreeg. Zo kom je weer aan een nieuwe look. Of dat ik uitgenodigd werd voor een etentje. Helemaal leuk maar dan is de McDrive toch best kort om dat menu helemaal op te eten. Of toen ik getrakteerd werd op een (bevroren) tompouce als bedankje en dat de tandarts mijn kies weer mocht oplappen.
En alle keren dat ik echt in de “keuken van de klant” mocht kijken. Die keer dat ik in de bouwkeet geen lepeltje in mijn koffie had en dat de voorman zo vriendelijk was om met zijn (vers afgelikte) lepeltje in mijn koffie te roeren. Of dat ik bovenop de havenkraan mocht kijken en ik vooral de reling van heel dichtbij heb gezien en met knikkende knieën naar beneden ben gekropen.
Wat wel exact hetzelfde is gebleven is dat alles draait om mensen en persoonlijke aandacht en dat dit vak dus voor mij het mooiste vak van de wereld is gebleven.
