De kou uit de lucht halen?
Als ik om me heen kijk dan lijkt het wel op een mooi ski oord met weer eens lachende mensen en een stukje vrolijkheid die ik al lang mis. Alle negatieve berichten, gevoelens en sfeer gaat niemand in de koude kleren zitten.
Natuurlijk hebben we allemaal onze problemen en ondervinden we in deze wereldwijde pandemie de nare gevolgen maaaaaar moet dit dan je hele leven domineren? Of laten we toe dat het zeker verschrikkelijk is maar dat we toch vooral moeten kijken wat we wel hebben en kunnen i.p.v. alleen maar klagen over wat (nu) niet kan?
Een schitterend winterdecor met weer eens de mogelijkheid om te sleeën, sneeuwpoppen maken, sneeuwballen gooien, schaatsen en fantastische winterfoto’s maken is bijna uniek. Een (wit) lichtpuntje in deze donkere tijd.
“Vroegah” hadden we dit elke winter maar nu niet meer. Pak daarom je moment om eens stil te staan bij het bekende uitzicht en ga nu echt genieten van de winterpracht.
Zijn er mensen uit je omgeving die positief opvallen doordat ze wel aardig zijn en ook niet houden van klagen?
Samenhorigheid kunnen we ook creëren omdat we nu eenmaal allemaal te maken hebben met Corona. Daar kunnen we iets mee… Daar zie ik toch een hechte eenheid ontstaan ondanks grote verschillen…. Ook bij onze collega’s zien we de eenheid terug ondanks alle verschillen en misschien wel dankzij alle verschillen.
We proberen toch lichtpuntjes te zien, hoe klein ze soms ook zijn. Hollandse taferelen op het ijs, een Koek en Zopie kraampje, op de slee i.p.v. met de fiets, kortom een stukje oud Hollandse cultuur die weer tot leven komt. En tradities die voor de verandering wel door iedereen omarmt worden. Eenheid ondanks onze verschillen…. Het kan dus toch!
Die positiviteit is iets wat wij omarmen, momenteel nog even spreekwoordelijk, maar over een tijdje hopelijk weer op een andere manier.
